Şiir dediğin birkaç imge mi?
Şiir dediğin birkaç imge mi sıradanlığa dönüşen? ben senin hiç sıradan olmayışını seviyorum demiştin bir sahil kafeteryasıydı bir yaz akşamıydı ve birlikte yaşlanmaktı düşlediğimiz… Bu halimi görseydin… Saçma bir dünyaya açılan pencerenin önünde durmuş şiirlerimi pazarlamaya çalışıyorum karşımdaki edebiyatı kurduğu birkaç cümleden sayan, bir az gelişmiş bense sıradan insanlar gibi yaşayamayacak kadar korkak yazdıklarının arkasına gizlenmiş bir yaşam suçlusu Şiirlerimden bahsediyorum yazıyorum diyorum yazıya bağımlı yerlerimden nefret ederek kalite-kalite, sınıf-sınıf ayrıştırılırken yazdıklarım iyi beslenmiş Neandertal yazı tüccarının ellerinde. yazıyorum diyorum… gözlerimde öfke, dudaklarımda titreme… Şizofrenik bir sevda imgelerle aramda uzun soluklu cümleler kurup soluksuz şiirler yazıyorum Sylvia plath a âşık oluyorum soluk soluğa Nilgün Marmara ya Virginia wolff a Ve madame Bovary’e… Edebiyat dediği